myefsane
Kayt: 03 Arl 2006
Mesajlar: 2240
|
 Tarih: Pzr Eyl 27, 2009 10:53 am Mesaj konusu: |
 |
|
ESKÝDEN / Korkularýmýz
Köpekleri þimdi çok severim ama çocukluðumda baðlý olmayan, yol üzerinde, mahalle arasýnda evlerin kapý önlerinde ya da patika yollarýn üzerinde yatan çoban köpeklerinden çok korkardým. Hele köpeklerle gece karþýlaþmak, karþýlaþýlacaðýný düþünmek onlardan olan korkumu bir kat daha artýrýrdý.
-Gel biþe yapmaaaz!!!
-Ola korkma baðlidu!!!
Yaygýn bilgiydi:
-Köpeðe korktuðunu belli etmeyecesun. Aksine ondan korkmaduðýni hissettirecesun. Deðilise haman anlar oni. Baktun sana salduracak ya da sana doðri koþayu haman çömelecesun. Biþe yapmaz sana. Oooyle etrafunda döner sora gider. Ha bida kuyruðuni sallayuse da korkmana gerek yok. Anlaþildi niyeti köti deðil. Ama kuyruðuni sallamayuse durumun eyi deðil! Bil oni.
**
Eski ev, kullanýlmayan deðirmenlerle ilgili anlatýlan cin hikâyeleri buralardan korkmamuzi buralara tek baþumuza girmemuzi engellerdi.
Karanluk tavana, balkona çýkmaktan.
Þiddetli yaðmurdan, gök gürlemesinden, þimþek çakmasýndan:
-Gök yarildi da boþanuyu!
-Eba ne yaðayu!
-Dersun göð delindi.
-Ne fena þimþek çakti.
-Allahumme selli…
-Acayip gürleyu: gar gar gaaooor !
**
Arkasýna asilduðýmuz ot yukli kamyonlarun simsarlarina yakalanmaktan. Ya da ýrmakta yavaþlayup arkasina asilduðumuz arabanun düzde hýzlandýðýnda nasil inileceðinden…
**
“Dumanun” meyvalarinda “Dumanun Dedega”ya, Çerkez’un yerlerinde “Çerkez Dedega”ya yakalanmaktan diðer komþulara nazaran baþka korkardýk. Çünkü rahmetlilerun infazlarý çok meþhur idi.
Eyi olmiþ (habarerega) patlican incirlerini dallarýnda saklayan incirden düþmekten:
-Ola dikkat et, incirden duþen elur!
**
Tam, iyi yüzme bilmeduðumuz zamanlarda: “taþtan” atlamaktan. “kabatmaca” gitmekten, kabatmaca yüzerken suyun içinde gözlerimizi açmaktan, þambrelle yüzerken ters dönmekten.
**
Fundukluklarda, çayluklarda olabilecek yýlanlardan,
**
Ezanla birlikte evin yakýnlarýnda çakallarun baðirmasindan.“Bardi”nun baðirmasindan: “Karþuda baðiruyuse beriden, beriden baðiruyuse karþudan biri elecek” derlerdi. Karþudan baðiruyuse acaba kim elecek ?...
**
Bazen dayaðýný hak edecek þekilde bunalttýðýmýz analarýn dayaðýný yediðimizde yine “anneeee” diye aðlarýz. Arayý düzeltene kadar bu durum; aðlama, durma, aðlama ve gözden yaþ gelmeksizin aðlar gibi ses çýkarma þeklinde devam ederdi.
Çünkü yediðimiz dayaða deðil üstüne gölge düþürmediðimiz ana sevgisini kaybetmekten korkarýz.
**
Heyecan, eðlence ve biraz da korku dolu akþam oturmalarý:
Akþam oturmalarýný iple çekerdim. Hele yaþlýlarýn hikâyelerini: bazýlarýndan hem korku hem de heyecan duyardým:
-Azlihaliyi, cin ya da perili olani, yok yok; bardi baðirani anlat: Hani yaylaya giderken: “Ola Meehmeet bekle beni” deyeni.
-Anaga, dedega ne olur bi daha anlat.
-Gene ayuli olan osun.
Rahmetli hava Hala’dan dinlemiþtim:
Her yýl olduðu gibi hayvancýlýk yapan insanlarýmýzýn otlak ve konaklama yerleriydi: Mezire, Kazangýran, yayla.
Mezirede çayýrlar biçildikten sonra çobanlar, havalar müsaade ettiði sürece burada biraz daha kalýrlardý. Hava Hala’nýn dayýsý olduðunu hatýrladýðým kiþi de çobanlýk yapmaktaydý. Buralara ve koyunlara olan sevgisi nedeniyle bu süreyi tek baþýna da olsa uzatmayý severdi.
Böyle bir zamanda koyunlarýný beklerken kendinden uzakta ormanýn kenarýna giden bir kuzusunu “ayu kapar”. Ayu kuzuyu elleriyle poposundan ileriye doðru iterek kaçýrmaya çalýþýr. Kuzu þaþkýn ve korku içinde acýlý bir þekilde meler. Diðer taraftan ayný huzursuzluk ve acýyla anasý da baðýrmaktadýr. Dayý, kuzu ve koyun sesini duyduðu gibi yerinden fýrlar ve sese doðru koþar. Durumu görür: Üzülür, vahlanýr, “benim ihmalim” var diye üzüntüsü bir kat daha artar. “Yapacak bir þey yok gitti kuzu” diye düþünür. Ama kuzunun ve anasýnýn sesi kulaðýndan bir türlü gitmez. Rahat býrakmaz onu, içini sýzlatýr, yüreðini burkar, “can darluði” rahat vermez ona. Çünkü kuzu sesi bir çoban için en dayanýlmaz seslerdendir. Nitekim böyle olur ve dayýnýn aklýný baþýndan alýr. Artýk kafaya koymuþtur ne pahasýna olursa olsun kuzuyu ayunun elinden kurtaracaktýr. Koþar kuzu sesine doðru ve kýsa sürede ayunun yanýna yaklaþýr. Ayu çobanun kendine yaklaþtýðýný ve avýný almaya geldiðini görünce: Etrafýndaki koca koca taþlarý, komar kafullarini köküyle kopararak çobana fýrlatýr. Ayu kuzuyu býrakma niyetinde deðildir. Dayý, kuzuya ayýnýn daha fazla zarar vermesini önlemek, ayýyý kendine çekmek için yaklaþýr ayýya korkusuzca. Ayu bu durumdan çok rahatsýzlanýr, sinirlenir. Kuzuyu býrakýp müthiþ bir baðýrmayla dayýya doðru yönelir. Birazdan tutuþurlar kavgaya. Dayý güçlü kuvvetli iri yapýlýydý. Özellikle baþýný koruyarak ayýyla dövüþmeyi göze alýr. Ayu, dayýnýn kafasýnýn peþinde, dayý da baþýný saklayarak ayýyla dövüþür. Epeyi bir mücadeleden sonra dövüþe dövüþe yüksek bir kayalýðýn üzerine gelirler. Dayý mücadeleden yorgun düþer. Kurtuluþ olarak kendini bu yüksek kayalýktan aþaðýya býrakýr…
Kuzunun yaralarýný sarar ve sürüye dahil eder.
Dayý üç gün sonra rahatsýzlanýr köye döner. Kýrk gün hasta yatar: Aðzýndan kan gelir ve Hakk’ýn rahmetine kavuþur.
**
-Ola karanlukladi nasi gidecesun?
-Karanluktan korkar misun?
-Korkuzaaan korkuzan, yataþaða da uzan.
Gece karanlýk eve giderken genellikle bir korku alýrdý bana ve bu yüzden eve hýzlý hýzlý veya mümkünse koþarak giderdim. Mezarlýklarýn yanýndan geçerken korkum bir kat daha artardý. Yol boyunca bildiðim dualarý mutlaka okurdum. Korkunun tesiriyle olsa gerek; yolda deðiþik bir karaltý, gölge, deðiþik bir ses vb. bir þey gördüðümde veya duyduðumda onu korkabileceðim þekillere sokardým. Ama zamanla ya da yolumu deðiþtirip de sabahleyin tekrar o korktuðum karaltýnýn veya sesin yerine gidip baktýðýmda; bir kütük, kökleri kesilmemiþ bir aðaç gövdesi, eski bir palan, veya yýkýlmýþ bir duvar, duvardan aþaðýya sarkmýþ bir kabak, kastaniga, patlamýþ bir su borusunun çýkardýðý tazik sesi ya da tahliye eden çeþme suyunun çýkardýðý ses olurdu karþýlaþtýðým…
Eve koþarak gitmeye çalýþýrken sanki ben koþtukça arkamdan da biri veya bir þey de koþuyor gibi his doðardý içime. Ama bunun korkudan, bir vehim sonucu olduðunu düþünür arkama bakmamaya çalýþýrdým. Ama korkuma yenilir ve birden durarak arkama bakar, gerçekten korkumun boþuna olduðunu ispat etmek zorunda kalýrdým… Yoluma devam eder ama o korku yeniden gelir bulurdu beni:
- Ola acaba arkamdan bu sefer gerçekten biri, biþe mi geluyu?
Yine dayanamaz döner arkama bakardým bir þey olmadýðýný görür yoluma devam ederdim. Bu sefer evhamýmý, korkumu yenebilmek için türkü söylemeye veya ýslýk çalmaya baþlardým. Böylece içimden kendimi:
-Ola korkmayirum!
Diye motive ederek eve varana kadar caným çýkardý…
Eðer “ay vuruyu” ise biraz rahatlardým. Bu kez karanlýðýn yerini alan ay ýþýðýnýn verdiði güvenle “bazen korkuyorum ama korkacak bir durum yok” diyerek ay ýþýðý olmayan gelecek günlere gönderme yapardým cesaretle…
Akþam oturmalarýna katýldýðým her akþam, gene geç kalýrdým korkacaðýmý bile bile… Her defasýnda karanlýktan çekinirdim ama bu korku arkadaþlarýmla geç saatlere kadar oturmaktan, gezmekten alý koyamazdý beni…
Kaynak
En son myefsane tarafndan Pzr Eyl 27, 2009 10:54 am tarihinde deitirildi, toplam 1 kere deitirildi |
|
