Dualarýmýzda Geçen AM�N Sözcüðünün Ana Kaynaðý.

[halukgta]

Bizlerde araþtýrma ve sorgulama özelliði çok fazla geliþmediði için, din adýna anlatýlanlarý ve öðretilenleri de hiç sorgulamadan hayatýmýza geçiriyoruz. Onun içinde büyük yanlýþlarý hayatýmýza geçirmemiz, kaçýnýlmaz oluyor.

Bugün, üzerinde belki de hiç düþünmediðimiz ve araþtýrmadýðýmýz bir konu üzerinde, sizleri düþünmeye davet etmek istiyorum. Bizler dualarýmýzýn, yada olmasýný istediðimiz bir þeyin, Allah dan isteðimizin bir onayý anlamýnda kullandýðýmýz, AM�N kelimesi üzerinde olacak.

B�L�YOR MUSUNUZ B�LM�YORUM AMA ÂM�N SÖZCÜ�Ü KUR’AN DA BU ANLAMDA H�Ç GEÇMEZ. Böyle bir örnek de yoktur. Çok ilginç deðil mi sizce? Hâlbuki bizler için ana kaynak ve referans Kur’an dýr. Onun öðretisi ile özellikle �manýmýzý yaþamaya, inancýmýzý þekillendirmeye özen gösteririz.

Bizler âmin kelimesini, KABUL ET ALLAH IM anlamýnda kullanýrýz. Ama bu kelime Kur’an literatüründe bu anlamda hiç geçmediði halde, bizlerin diline nereden girmiþtir diye þöyle bir araþtýrdýðýnýzda, HER ZAMAN OLDU�U G�B� YAHUD�LER KAR�IMIZA ÇIKAR.

Yahudiler, Hýristiyanlarýn ve biz Müslümanlarýn içine kendi inanç ve itikatlarýný öyle sokmuþlardýr ki, bugün ne Hýristiyanlar nede biz Müslümanlar, Yahudilerin inancýmýza soktuðu hurafe ve batýlý istesek de inançlarýmýzdan, atamaz durumuma gelmiþiz. Çok ilginçtir, Yahudilerde, Hýristiyanlarda ve biz Müslümanlar da, bu kelime dini konularda çok sýk kullanýlýr.

ÂM�N SÖZCÜ�Ü, KUR’AN DA KULLANDI�IMIZ ANLAMINDA GEÇMED��� HALDE, YAHUD�LER�N BUGÜN ELLER�NDEK� TEVRAT TA, HIR�ST�YANLARIN ELLER�NDEK� �NC�LLERDE GEÇER. Tabi orijinallerinde olduðunu sanmýyorum, olsaydý Kur’an da da geçerdi. Peki, neden kendimize hiç sormuyoruz, neden Kur’an da kullandýðýmýz anlamýnda hiç geçmediði halde, bizler özellikle bu kelimeyi benimseyip kullanmýþýz? Sanýrým düþündürücü olan bu kýsmý.

Bu kelimeyi Yahudiler, antik çaðdan beri dualarýnýn sonunda kullanýrlarmýþ. Bu kelimenin nereden geldiði konusunda anlatýlan öyle bir rivayet var ki, doðrusu kafanýzý iyice bulandýrmamak için, ondan bahsetmek istemiyorum. Amacýmýz kafa karýþtýrmak deðil sorgulayarak, araþtýrarak inancýmýzý yaþamaktýr.

Bu kelime Hz. �sa döneminde deðil, çok daha sonralarý Hýristiyanlýða girdiði anlaþýlýyor. Âmin kavramýnýn kullanýmý, Hristiyan azizlerinden �ehit Justinus un zamanýnda kullanýlmaya baþlandýðý, özellikle vaftiz törenlerinde kullanýldýðý bilgisi geçer kayýtlarda.

Peki, Müslüman toplumlar bu anlamda ÂM�N kelimesiyle ne zaman tanýþmýþlardýr desek, nasýl bir cevap alýrýz. Kur’an da bu kelime kör, inkarcý anlamýnda geçer, ama bu anlamda hiç geçmediðine göre, peygamberimizin bu kelimeyi günümüzde kullandýðýmýz anlamda kullandýðýný söylememiz, asla doðru olmaz. Bu kelimeyle Müslüman toplumun, peygamberimizin ölümünden sonra, yaklaþýk 250–300 yýl sonra, ortaya çýkan hadislerle, toplumun inancýna girdiði rivayet ediliyor.

Hadis konusu onun içindir ki, çok dikkatli olmamýz gereken bir konudur. Dikkatli olmadýðýmýz takdirde, �slam a rahatlýkla fitne-fesat, batýl sokulabilecek bir kapýdýr. Peygamberimiz saðlýðýnda, onun için Kur’an dýþýndan hadis naklini yasaklamýþtýr. Bu yasak, dört halife devrinde de titizlikle devam etmiþtir.

�slam toplumunda ÂM�N kelimesi, öyle çok dilimizdedir ki, neredeyse her konuda kullanýrýz. Buna bende dâhilim, itiraf ediyorum. Peki, bu sözcük bizlere nasýl ve hangi yöntemle girmiþtir? Vereceðim örnekten, hadis naklinin ne derece toplum içinde etkili olduðunu ve bu konuda nasýl dikkatli olmamýz gerektiðine, güzel bir örnek olduðuna inanýyorum.

Ebu Hureyre radýyallâhu anh anlatýyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “�MAM ÂM�N DEY�NCE S�Z DE ÂM�N DEY�N. Z�RA K�M�N ÂM�N� MELEKLER�N ÂM�N�NE TEVAFUK EDERSE GEÇM�� GÜNAHLARI AFFED�L�R.� �bn �ihâb der ki: “RESULULLAH ALEYH�SSALÂTU VESSELÂM ÂM�N DERD�.� (Buhârî Ezân 112; Müslim, Salât 72, (410); Muvatta, Salât 44, (1, 87); Ebu Dâvud, Salât 172; Tirmizî, Salât 185; Nesâî, �ftitah 34, 35; �bn Mâce �kâmet 14).

Bugün �slam toplumunun, ÂM�N kelimesini kullanmasýndaki en büyük etken, bu rivayet edilen hadis. Düþünebiliyor musunuz, tek kanýt bu rivayet. Peygamberimizin de âmin dediðini rivayet ediyor. Bu bilgi doðru olabilir mi? Ne yazýk ki �slam dininde kanýtlarýmýz, delilimiz Kur’an olmayýnca, iþin ucunun nerelere varacaðý da hesap edilemiyor. Lütfen þunu unutmayalým, peygamberimiz yalnýz Kur’an ý yaþamýna geçirmiþ, yalnýz Kur’an ý referans almýþ, onun dýþýna asla çýkmamýþtýr. Bunu Kur’an dan anlýyoruz. Sizce Kur’an da tek kelime bile geçmeyen bir sözü, peygamberimizin kullanmýþ olabileceðine, ihtimal veriyor musunuz?

Ben buna ihtimal bile vermiyorum, peki neden? Çünkü peygamberimiz ÜMM�YD�, yani o günkü toplumun hurafe ve batýl bataðýna batmýþ, Ehli kitaba tabi deðildi. Ümmi kelimesinin Kur’an da anlatýlan anlamý, Ehli kitaba tabi olmayan toplum anlamýndadýr. Tabi bunu da topluma, okuma yazma bilmeyen anlamýnda anlatmýþlardýr. Bu durumda peygamberimizin, Allah ýn teblið ettiði Kur’an da bu anlamda tek kelime bile geçmeyen ÂM�N kelimesini, Yahudilerden ve Hýristiyanlardan esinlenerek, peygamberimizin kullanmýþ olacaðýna, ihtimal vermiyorum. Doðrusunu Rabbimiz bilir.

Tüm bunlarý yazdýktan sonra, bu konudaki düþüncemi de yazmak isterim. Gerçektende bizler, buna benzer o kadar çok konuyu sorgulamadan kabul ediyoruz ki, bu konu diðerlerinin yanýnda biraz basit kalýr. Allah niyetlerimize göre deðerlendirme yapacaðýný, asýl olan iyi niyetle hareket etmek olduðunu anlatýr. Ama araþtýrmamýzý ve düþünmemizi de elbette, özellikle bizlerden ister.

Müslüman toplumlarý olarak bizler, ÂM�N kelimesini, KABUL ET RABB�M�Z anlamýnda kullanýrýz. Bu kelimenin geçmiþini bilmeden, düþünmeden dilimize bu anlamda girmiþtir. Tertemiz kalbimizle Rabbimize dualarýmýzýn kabulünü dileriz. Bu kelimeyi kullandýðýmýz için, günaha girdiðimizi ben þahsým adýna düþünmüyorum. Çünkü bizim bu kelimeye verdiðimiz anlam açýk ve Rabbimize duamýzýn kabulünün rica edilmesinden baþka bir þey deðildir. Yani dilimize girmiþ ve anlamý da bizlerce bellidir. Bunu da Yaradan biliyor. Örneðin bazý kardeþlerimiz, TANRI kelimesi Kur’an da geçmez, onun için söylemek günahtýr derler. Hâlbuki Tanrý kelimesi �lah anlamýnda kullanýr ki, buda Kur’an da geçer. Önemli olan hangi anlamda kullanýldýðýdýr.

Ancak beni tedirgin eden ve yine bana göre bu kelimeyi kullanmamamýz gereken bir yer var ki, oda namazlarýmýzda, Fatiha suresinden sonra, ayette hiç geçmediði halde, ÂM�N dememizdir. Namaz Allah ýn huzuruna durduðumuz bir andýr ki, onun huzurunda çok daha dikkatli ve ne söylediðimizin çok daha bilincinde olmamýzýn, daha titiz davranmamýzýn gerektiði bir andýr.

Bu konuda, daha fazla yorum yapmak istemiyorum. Bu konuyu gündeme getirmemdeki amacým, birileri bizleri din adýna yüzlerce yýldýr, kendi menfaatleri adýna kullanýyor. Allah emretmediði halde, bizleri bunlarda Kur’an dan dýr diyerek, Allah ýn yolundan uzaklaþtýrýyor. Bunun farkýna varýlmasý adýnadýr bütün çabam.

Artýk bizlerin sorgulayarak, Kur’an ýn sýnýrlarýnýn dýþýna taþmadan, �slam ý yaþamamýzýn bilinçli, her konuda sorgulayabilen toplumlar olmamýzýn, zamanýnýn geldiðine dikkat çekmektir amacým.

Saygýlarýmla
Haluk GÜMÜ�TABAK

http://halukgta.blogcu.com/
http://kuranyolu.blogcu.com/
http://hakyolkuran.com/
https://www.facebook.com/Kuranadavet1/?ref=aymt_homepage_panel