ishak_hoca
Kayt: 27 Au 2007
Mesajlar: 491
|
 Tarih: Pts Arl 10, 2007 8:12 pm Mesaj konusu: |
 |
|
Merhaba Deðerli ziyareçilerimiz.
Bu söhbetimizde, MUKADDES nedemek ? ,TAVRIMIZ nasýl olmalý kurallarýndan bazilerini inceleme fýrsatý bulacaðýz.
Yüce Allah ile ilgili olan, din yönünden pâk ve temiz bulunan manevî büyüklüðü kazanan þeylere Mukaddesat (Kutsal þeyler) denir.
Yüce Allah mukaddes olduðu gibi, onun bütün isimleri de mukaddestir. Öyle ki, bir yüce ismi de "Kuddüs" dür.
Yine, Yüce Allah'ýn kitablarý, Peygamberleri ve velileri de birer kudsiyet kazanmýþlardýr. Ýslâm ibadetleri birer mukaddes görevdir. Ýslâm mabetleri de mukaddes ve mübarek yerlerdir.
Biz müslümanlar, bütün mukaddes varlýklara son derece saygý ve hürmetle mükellefiz. Mukaddesata saygý ve hürmet etmeyen kimse, ruhu sönmeye baþlamýþ, yüksek duygulardan yoksun kalmýþ, gaflet içine düþmüþ bir insan demektir. Ýnsanlýk deðerini kaybetmiþ olur.
Mukaddesata yapýlacak hürmet ve saygýnýn þekli, mukaddesatýn hüviyet ve mahiyetine göre deðiþir. Biz burada bunlarýn bir kýsmýna iþaret edeceðiz. Þöyle ki:
Herhangi mukaddes bir ibadete veya hayýrlý bir iþe baþlayacaðýmýz zaman, Yüce Allah'ýn adýný anarak Besmele okumamýz gerekir. Bir hadis-i þerifde buyrulmuþtur:
"Herhangi hayýrlý bir iþe Bismillâh sözü ile baþlanmazsa, o iþ bereketsizdir, güdüktür."
Biz mukaddes mabudumuzun mübarek isimlerini anarken "Tealâ Celle Celâlühu" gibi bir ifade kullanýrýz. Allah Tealâ, Hak Celle ve Alâ deriz. Veya "Rabbimiz Celle Celâlühü Hazretleri" deriz. Bunlarý söylemek, birer Ýslâm terbiyesi gereðidir.
Büyük Peygamberimizin yüksek isimlerinden biri anýlýnca salât ve selâm okuruz. "Hazret-i Muhammed sallallahu aleyhi ve sellem" deriz. Mübarek isimlerinden birini yazdýðýmýz zaman da "aleyhissalâtü vesselâm, sallallahu aleyhi ve sellem" diye yazar veya okuruz.
Diðer Peygamberlerin mübarek adlarýný da "Selâm" ile anarýz. "Adem Aleyhisselâm, Ýbrahim Aleyhisselâm" deriz. Ýki peygamber anýlýrsa: "aleyhimesselâm", ikiden çok olurlarsa, "aleyhimüsselâm" denilir.
Peygamberlerden baþka kimseler, yalnýz baþýna olduklarý zaman salât ve selâm ile anýlmazlar. Ancak bunlar peygamberlerle beraber anýlýnca, salât ve selâm'a katýlabilirler. Ebû Bekir aleyhissalâtü vesselâm veya Aleyhisselâm, demeyiz. Yine Allah Tealâ Ashab-ý kirama salât ve selâm buyursun, demeyiz. Ancak þöyle deriz: "Allah Tealâ, Hazret-i Muhammed'e, onun âl ve ashabýna salât ve selâm buyursun."
Peygamberlerle onlara uyan ashab-ý kiramýn aralarýný ayýrmak ve saygýdaki farka iþaret etmek için böyle yapmak, Ýslâm adabýndan olarak bütün alimler arasýnda kabul edilmiþtir.
Ýsimleri yalnýzca anýlan seçkin ashab hakkýnda, "radýyallahü anh" deriz. Bunlardan iki kiþi için, "radýyallahü anhüma" ve ikiden çok kimseler için de, "radýyallahü anhüm" deriz.
Diðer alimler için, "rahmetullahi aleyh, rahmetullahi aleyhima, rahmetullahi aleyhim" denilir.
Evliya-i kiramdan tanýnmýþ zatlar için: "Kaddesallahü Esrarehü, esrarehüma, esrarehüm" denilebilir. Bütün bunlar, Ýslâm adâbý gereðidir.
Bütün ashabý kiram ve din büyüklerini hayýrla anmak, hepsine karþý sevgi ve saygý göstermek, hiç birine dil uzatmamak gerekir. Onlar arasýnda geçen bazý olaylarý ileri sürerek haklarýnda hürmete aykýrý sözler söylemek hiç bir müslümana yakýþmaz ve asla caiz olmaz.
Kur'an-ý Kerimi okumaya "Eûzü çekerek ve Besmele okuyarak" baþlanýr. Rabbimizin bu mukaddes kitabýndan gereðince yararlanmak için her halde yüce varlýðýna sýðýnmamýz ve kendisinden yardým dilememiz lâzýmdýr.
Bir Kur'an-ý Kerim ele alýnarak okunacaðý zaman abdestli bulunmak gerekir. Okurken kýbleye dönmeli, toparlanýp saygýlý bir duruma geçmelidir. Abdestsiz kimse kýlýfsýz (bir mahfaza içinde olmayan) Kur'an-ý Kerimi ele alamaz. Kutsal kitabý ancak temiz ve abdestli olan eller tutabilir.
Kur'an- Kerim, temiz yerlerde, avret yerleri kapalý olan kimselerin yanýnda, onu dinlemeleri þartý ile, açýkca okunabilir. Pis yerlerde veya avret yerleri açýk olanlarla baþka iþle uðraþanlar yanýnda açýkca okunmasý mekruhtur.
Dýþarda bulunup okunan Kur'an-ý Kerime karþý saygýlý bir vaziyet takýnmayacak kimselerin iþitecekleri þekilde aþikâre Kur'an okunmasý uygun deðildir. Bu durum, Kur'an-ý Kerime saygýsýzlýðý ve halk için de manevî sorumluluðu gerektireceðinden buna sebebiyet vermemelidir.
Hattat olan bir yazar, yazacaðý Kur'an-ý Kerim'in yapraklarýný yüksekçe tutup ince olmayan bir kalemle ve temiz bir mürekkeble beyaz kâðýt üzerine yazmalý, satýrlarýný seyrekçe býrakmalýdýr. Kur'an-ý Kerim nüshalarýný pek küçük boyda ince kalemlerle yazmak, tenzihen mekruhtur. Bu mübarek nüshalarýn altýn veya gümüþle süslenmesi, bir saygý ifade ettiðinden caiz görülmüþtür.
Kur'an-ý Kerim'i, Hacer-i Esved'i, Kâbe'nin eþiðini hürmet için öpmek caizdir. Buna "Diyanet öpmesi" denilir. Mübarek bir adamýn elini öpmeye de "Tahiyye öpmesi" denir.
(Ýmam Þafiîye göre ekmeði öpmek, mübah veya hasen olan bir bid'attýr. Bu öpmek, Hanefîlerce de mübah görülebilir.)
Kur'an-ý Kerimle, diðer din kitablarý ile, kaþýnda (yüzüðün taþýnda) Kur'andan bir þey yazýlý yüzüðü elinde taþýyarak, bir zaruret bulunmadýkça, helâya (tuvalete) girilmez, hürmete aykýrýdýr. Bunlarý helâya girmeden önce çýkarmalý ve temiz bir yere býrakmalýdýr.
Bir Kur'an-ý Kerim okunamayacak hale gelince, temiz bez parçasý içine konup ayak basýlmayacak bir yere gömülmelidir. Bu, Kur'aný bir küçümseme deðil ona bir ikramdýr. Bununla beraber üzerine toprak atýlmamalý, tahtadan bir çatý yapýlmalýdýr. Bu gibi Kur'an-ý Kerimleri yakmak caiz deðildir.
Kur'andan baþka diðer din kitablarý eskiyince hemen gömülebilir, hem de akar suya býrakýlabilir, hem de içlerindeki mukaddes isimler silindikten sonra yakýlabilirler. Bu gibi kitablarýn kâðýtlarýna bir þey sarmak dine ve ilme karþý hürmetsizliði doðuracaðýndan caiz olamaz.
Yine, içlerinde Yüce Allah'ýn veya Resul-ü Ekrem'in isimleri yazýlý kaðýt parçalarýna da, bu isimler silinmeksizin bir þey sarýlmasý mekruhtur.
Mabedlere karþý saygýlý olmak da vacib olan bir görevdir. Bir cami veya mescide hürmetle girilir. Bunlarýn içinde edeb ve saygý ile oturulur. Biçimsiz ve yersiz hareketlerden gereksiz konuþmalardan kaçýnýlýr.
(Mescidlere ait hükümler bölümüne bakýlsýn!..)
Kur'an-ý Kerim'e, din ve imana, Peygamberlerden herhangi birine Peygamberin bir sünnetine, bir hadis-i þerife, bir Ýslâm mabedine -Allah Korusun- sövmek, hakarette bulunmak veya bunlardan birini küçümseyip hiçe saymak küfürdür dilemek ve böylece imaný ve nikâhý tazelemek icab eder.
Bir insanýn sarhoþ halinde böyle çirkin bir iþte bulunmasý, küfrünü gerektirmez. Çünkü küfür inanç bölümündedir; aklýn gitmesiyle beraber küfür gerçekleþmez. Böyle bir kimse için gerekli olan günahýndan tevbe etmek ve içkiye son vermektir. Böyle bir harama devam etmemektir.
Ýnsan, aslýnda en güzel þekilde yaratýlmýþ olan muhterem bir yaratýktýr. Hiç bir kimseye sövülmemesi gerekir. Hele aðýza sövülmesi büyük bir günahtýr. (Hakimin takdir edeceði ölçüde) tazir cezasýný ve tevbe etmeyi gerektirir. Öyle ki, bazý fýkýh alimlerine göre, bir müminin aðzýna sövülmesi küfrü gerektirir. Çünkü müminin aðzý iman ve Kur'an yeridir. Onun aðzýna sövülen, Kur'ana dil uzatmýþ gibidir. Onun için böyle yapan kimsenin imanýný ve nikâhýný tazelemesi gerekir.
Kur'an-ý Kerimi veya herhangi bir din kitabýný bilerek temiz olmayan bir yere atmak, Kur'an-ý Kerim âyetlerini ve kelimelerini sihir (büyü) gibi bir maksadla temiz olmayan þeylerle yazmak ve yine bu maksadla hürmete aykýrý sözler söylemek küfrü gerektirir. Onun için bu gibi sözlerden son derece kaçýnmak gerekir.
Sihir (büyü), bedenlere, ruhlara ve gönüllere tesir eden, insaný hasta býrakan, öldüren, karý-koca arasýný açan birtakým dökümlerden, yazý, dua ve efsunlardan ibarettir ki, bütün din alimlerince (müçtehidlerce) kesinlikle haramdýr. Böyle bir þey, fasýk kimselerin ellerinden çýkabilir. Öyle ki, bazý müçtehidlere göre, sihri öðrenip baþkalarýna öðreten kimseler, dinden çýkmýþ olurlar; öldürülmeleri gerekir. Ancak bu iþin cevazýna inanmayarak yalnýz kendisini büyünün fenalýðýndan korumak için sihir yapmayý öðrenen kimse, dinden çýkmýþ olmaz.
"Büyücüler ve þeytanlar her istediklerini yaparlar" diye bir inanca sahib olmak da küfrü gerektirir.
Sihrin (büyünün) bir gerçek tarafý var mýdýr, yoksa bir sanattan, bir göz baðcýlýktan ibaret midir? Üç Ýmama göre, sihrin gerçek bir yönü vardýr. Bazý büyüler Yüce Allah'ýn dilemesiyle tesir ederler. Fakat Ýmam Azam'dan rivayet edildiðine göre, sihrin ne hakikatý vardýr, ne de eþya üzerinde bir tesiri vardýr. Bazý olaylar bir rastlantý eseri olabilir. Bununla beraber sihrin çeþitleri vardýr. Bir çeþiti sadece bir sanattan ibarettir, bir üstünlüðü yoktur.
Sihir yapanlarýn tevbeleri, bazý müçtehidlere göre kabul olunur, bazýlarýna göre olmaz. Muhakkak dünyada ceza görmeleri lâzýmdýr. Çünkü bu bir zýndýklýktýr.
Kehanette bulunmak (gaybdan haber vermek), yýldýzlardan birtakým hükümler çýkarmak, "Remil" atmak da haramdýr. Ýslâm dini bu gibi iþleri kesinlikle yasaklamýþtýr. Bunlarla zaman öldürmek, aydýn ve düþünen insanlara asla yakýþmaz.
AYDÝN YAÞAMA DÝLEÐÝYLE MUHABBETLER......................................
ÝSHAK OKUTAN
HOLAYSA KÖYÜ NEMARÝNA CAMÝÝ ÝMAMÝ
En son ishak_hoca tarafndan Pr Arl 13, 2007 11:59 am tarihinde deitirildi, toplam 1 kere deitirildi |
|
