myefsane
Kayt: 03 Arl 2006
Mesajlar: 2240
|
 Tarih: r Au 27, 2008 11:15 am Mesaj konusu: |
 |
|
Ýmâm-ý âzam hazretleri
"kuddise sirruh"
büyük çapta kumaþ ithal eder,
gemiler dolusu ihracat
yapardý.
Zengin olduðu kadar
Cömert'ti de.
Çok zengin olmasýna raðmen, zerre
Kadar "Dünya sevgisi" yoktu
kalbinde.
Bir gün, talebeye ders veriyordu ki,
bir kimse edeble girdi içeri.
- Efendim, üzücü bir haberim var.
- Hayýrdýr inþallah.
- Sizin malý götüren gemi, dün geceki
fýrtýnada batmýþ efendim.
Hazret-i Ýmâm,
"kuddise sirruh"
eðdi baþýný önüne.
Sonra kaldýrýp;
- Elhamdülillâh!
dedi.
Aradan yarým saat geçmemiþti ki,
ayný adam girdi içeri. Bu sefer
yüzü gülüyordu:
- Efendim, az önce verdiðim haber yanlýþmýþ.
Batan gemi sizin deðil, baþkasýnýnmýþ.
Hazret-i Ýmâm,
"rahmetullahi aleyh"
yine eðdi baþýný önüne.
Sonra kaldýrýp;
- Elhamdülillâh!
dedi.
Talebeden biri sordu:
- Hocam, her iki habere de þükrettiniz.
Hikmetini anlayamadýk.
Büyük Ýmâm
"rahmetullahi aleyh"
açýkladý:
- Ýlkinde kalbime baktým.
Gördüm ki, hiç üzüntü yok,
þükrettim.
Ýkincisinde yine kalbime baktým.
Gördüm ki, hiç sevinç yok.
Þükrettim yine. |
|
