Sabýr Ve Cömertlik Abidesi Annemiz ;

[myefsane]

Sabýr ve cömertlik abidesi annemiz ;

�slama ilk girenlerden biri olan Hz. Sevde (R.A.), aslen Mekkeli bir hanýmdýr. Mekkenin ilk dönemlerinde müslüman olmanýn aðýrlýðýný, sorumluluðunu taþýmýþ, bütün ilk müslümanlar gibi eziyet, iþkence ve zorluklarla karþýlaþmýþtýr. Bu çetin sýnavý baþarýyla vererek, Allahýn dininden dönmeyi ya da tavizler vermeyi asla düþünmemiþtir.
�lk önce amcasýnýn oðlu Sekran b. Amrla evlendi, Ondan önce �slamý kabul edip müslüman oldu. Eþinin de �slamý kabul etmesi için büyük çabalar gösterdi ve bu çabalarý boþa gitmedi. Kendisi gibi Sekran da müslüman oldu. Mekkeli müþriklerin baskýsý bir kat daha artmýþtý. Ve nihayet Rasulullahtan (A.S.) Habeþistana hicret için izin çýkýnca daha özgür bir ortamda yaþayabilmek ümidi ile Habeþistana hicret ettiler.
Habeþistanda daimi kalmayý uygun görmeyip bir müddet sonra Mekkeye geri döndüler. Bir rivayete göre Hz. Sevdenin (R.A.) eþi Sekran, Habeþistanda hýristiyan olup irtidat etmiþ ve orada ölmüþtür. Bir baþka rivayete göre ise Mekkeye döndükten sonra yine Mekkede müslüman olarak vefat etmiþtir.
Rasulullahýn (A.S.) eþi Hz. Hatice (A.S.) o sýralarda yeni vefat etmiþti. Çocuklarý çok küçük yaþlarda annesiz kalmýþtý. Hepsi de bakýma ve ilgiye muhtaçtýlar. Rasulullah (A.S.) kendisinde müstesna bir yere sahip olan eþinin vefatý nedeniyle oldukça üzgündü. Fakat yine de teblið görevini yerine getiriyor, bir önder olmanýn sorumluluðunu unutmuyordu. O sýralarda Taife gitmeyi uygun görüyordu. Kendisi yokken çocuklarýnýn bakýmýnýn nasýl gerçekleþeceðini, onlarý kime emanet edeceðini de düþünüyordu bu arada. Rasulullah (A.S.) bu müþkil durumdayken Havle bintü Hakim, Ona eþ olarak Sevde bintü Zemayý (R.A.) önerdi ve Sevdenin çocuklar için iyi bir anne olacaðýný söyleyerek, müþfik ve sabýrlý kiþiliðinden söz etti.
Esasen Sevdenin (R.A.) gerek �slama girdikten, gerekse hicretten sonra yaþadýðý sýkýntýlara karþý oldukça metin bir þekilde ve samimi bir ihlasla karþý koyuþu, Rasulullahýn (A.S.) da bildiði bir husustu. Onun zorluklar karþýsýndaki �slami tavýrlarý bütün müslümanlarý etkilemiþ, Rasulullahýn (A.S.) da takdir duygularýný kazanmýþtý.
Havlenin teklifine olumlu cevap veren Allah Rasulü, Sevde ile nikahlandý. Sevde, bu nikah esnasýnda 50 yaþýndaydý ve bu nikah Hz. Haticenin vefatýndan sonra, Hz. Aiþenin (R.A.) de evliliðinden önce gerçekleþti.
Daha sonra aileye Hz. Aiþe (R.A.) de katýlýnca Onunla çok iyi anlaþtý ve Aiþeyi kýzý gibi sevdi. Evlendiði zaman genç deðildi. �yice yaþlandýðýnda da nöbetini Aiþeye devretti.
�slam için verdiði mücadeleden de anlaþýlabileceði gibi itaatkar ve çalýþkan bir hanýmdý. Evlendikten sonra da Rasulullaha (A.S.) her konuda itaat etti, hep sorumluluk bilinci içinde oldu. �slami hiç bir konuda çekimser davranmadý. Gördüðü yanlýþlar karþýsýnda asla susmadý. Ve Havlenin dediði gibi Rasulullahýn (A.S.) çocuklarýna iyi bir anne oldu. Onlara merhametle davrandý, anneleri olmadýðý halde anne þefkati göstermeye çalýþtý.
Dünya nimetleriyle çok ilgilenmedi. Çok cömertti. Kaynaklar, cömertlik noktasýnda Rasulullahýn diðer hanýmlarýndan daha ileri olduðunu yazar. Hz. Ömer (R.A.), halife olduðu yýllarda bir çuval dolusu para gönderdi. Hz. Sevde hiç bir þekilde gönderilen paraya sahip olmaya ya da kendisi için harcamaya kalkmadý. Olduðu gibi ihtiyaç sahiplerine daðýttý.
Hz. Peygamberin (A.S.) vefatýndan çok sonra, Hz. Ömerin (R.A.) halife olduðu dönemde vefat etti. Vefatýndan önce odasýnýn, bitiþik odada oturan ve çok sevdiði Aiþeye býrakýlmasýný vasiyet etti. Vasiyeti yerine getirilerek hücresi Hz. Aiþeye býrakýldý ve Hz. Aiþe (R.A.) her iki odalarý birleþtirerek, bir köþesine Rasulullah (A.S.) defnedildiði için iyice darlaþan yerini geniþletmiþ oldu.
Allahýn rahmeti Onun üzerine olsun.