Geç Kalmýþ Bir Sunuþ ve �nsan!.

[Muhammethoca]

Geç Kalmýþ Bir Sunuþ ve �nsan!.
Nereye gidiyorsun ey insan!
Bak insan diyorum sana! �nsan Peki, sen inanýyor musun insan olduðuna? �nanýyor musun gerçekten inandýðýna ? �nancýna, inanman gerektiðine, neye ve neden inandýðýna? Sen sen ey insan! Nasýl yaþýyorsun? Dur dur! Sen yoksa yaþadýðýný mý sanýyorsun? Nedir senin için yaþamak?

Fecir vakti Onu düþünerek açýyor musun gözlerini? Ellerin, ayaklarýn kýpýrdýyor mu? En önemlisi kalbin atýyor mu? Fark ediyor musun, bugün de nefes aldýðýný? Sen yaþýyor musun ey insan? ! Tenin sýcak mý, soðuk mu? Hissettiðin duygunun adý ne? Üþüyor musun, terliyor musun ve gerçekten hissediyor musun?

Yaþamak nedir senin için söyle? ! Açtýn gözlerini Ellerin, ayaklarýn kýpýrdýyor Tamam, kalbin de atýyor Peki, yeterli mi bu oluþlar yaþamana? Yerinden doðruldun, bastýn yeryüzüne Bunlara izin verenden bihabersen yaþýyor musun söyle?!

Adým attýn günün kalbine Çevrende eþ, dost belki Ya yalnýzsýn ya da paylaþýyorsun; o yaþadýðýný zannettiðin hayatý sevdiklerinle Sesler geliyor harmanlanmýþ güzelliklerle Hepsi hitap ediyor sana Mutlu oluyorsun duyduklarýnla Mevsim belki yaz, belki de kýþ Ya bir kuþ sesi var dýþarýda, ya da yaz

yaðmurunun çatý üzerine vuruþ sesi Yani ýssýz deðil hiçbir yer& Peki, farkýnda mýsýn duyduðuna? Ve bu yaþamak mý ey insan söyle?! Sen inanýyor musun gerçekten yaþadýðýna?
Hissediyorsun þimdi soðuðu ve sýcaðý Sol yanýnda bir et parçasý ki; bütün bedenin onun elleri arasýnda& Bir kýpýrtý, bir hareket var; gün içinde belki de hiç hissetmediðin Oysa seni ayakta tutan, sana sevgiyle ya da nefretle baktýrtan o Ah be insan! Sen bir kalp taþýyorsun& Yoksa taþýdýðýný sanýyorsun! �nsan! Sen kalbini biliyor musun? Nedir senin için kalp, söyle? !

Gözünde iki damla belirirse kalbin sýzladýðýndandýr Sesini duymak istediðin birine hasretteysen, kalbindir o özlemi, o hasreti taþýyan. Yüzünde bir tebessüm oluþtuysa, bil ki o et parçasýna Yaradan sevgi koyduðu içindir ki; o et parçasý sahibini biliyorsa hep tebessüm kardýr

Hiç düþündün mü ha bir kalp taþýdýðýný? Ey insan! Sen ne kadar da bencilsin& Bilmiyorsun ki o olmasa sen hiçsin! Bilmiyorsun ki taþýdýðýn her uzuv onunla hareket eder Ah insan! Bak, hala insan diyorum farkýndaysan! Biliyorum, diyorsun ki; Bana mý sesleniyorsun? Yoksa sen insan deðil misin? Bilmem Belki sen öyle olduðunu zannediyorsun

Düþüncen var bilirim Seni her gün güzelliklerden alaþaðý eden Bir de nefsin ki; gaflet kuyusuna adým adým sürükleyen Ne demeli bilmem ki! Kiþi kendi iyiliðini istemezse baþka fani onu ne kadar düþünür? Kendinden çok düþünür ey insan! �nan kendinden ve nefsinden çok düþünür!..

�imdi asrýsaadete uzan bir an Kapat gözlerini& Emri verdin, kapandý gözlerin& Eðer ki biliyorsan düþün þimdi Efendimizi. Sen ki Ondan asýrlar sonra gelecektin Ne görmüþtü seni, ne de bilmiþti Karþý komþun deðildir; senden bir þey bekleyerek iyilik yapan! Oðlun ya da kýzýn deðildir O; menfaatle seni sevip, caným diyerek sarýlan& Kara gözlerine vurulan, sesine aþina olup vazgeçilmezi olduðun eþin deðildir O!

Demem o ki ey insan, O Peygamberin! O seni görmeden seven! O senin için gece gözyaþý döken Senin belki adýný bir kere bile aþkla anmadýðýn halde sana kardeþim, ümmetim diyen
Ne o! Aðýr mý geldi insan! Kaçýrýyorsun gözlerini& Yoksa bir vicdanýn olduðunu mu hatýrladýn sözler içine dokununca? O zaman þükret Yaradan'a hala vicdaným var diye Hala bir yazý okuyunca, bir gerçeði duyunca sýzlýyor diye

Ah ben insan! Ne mutlu sana& Hatýrladýn ben insaným diye Ben dünyaya insan suretinde, saðlam, ayaklarý yere basan, gören, hisseden, duyan, dokunan, aðlayan, gülen biri olarak geldim& Bir kalbim var; Allah'ý (c.c) biliyor. Bir dilim var; Onu zikrediyor. Ben yürüyen, koþan yani sapasaðlam

�nsan! Demek insansýn ha! Bu dünyaya neden geldiðini biliyor musun peki? Vazifen ne, ne için yaratýldýn? Tamam geldin Tamam saðlamsýn& Peki, gerisi yok mu? Ye, iç, gez, toz, aðla, gül, baðýr... Ah insan! Sen yaþamak diye buna mý diyorsun? Öyleyse Ashap yaþamamýþ Evliya hiç gelmemiþ dünyaya! Peygamberimiz (s.a.v) yaþamayý mý bilmiyordu yoksa? Yaradan sana öðretmiþ de en sevdiði, bütün âlemi Onun adý için yarattýðý Sevgilisine mi öðretmemiþ?
�nsan! Demek yaþýyorsun Ah gafil ah! Sen bal gibi de yaþadýðýný sanýyorsun

Anlayacaksýn biliyor musun? Fakat bu dünyadaki gibi; nasýl bir þeyi elinden kaçýrdýðýnda onun deðerini anlýyorsun, iþte ölüm meleði gelip o farkýnda olmadýðýn, taþýdýðýný sandýðýn ruhunu aldýðýnda duracaksýn Ben nerdeyim? Ah be! Ben insandým, yaþýyordum, yaþadýðýmý sanýyordum! diyeceksin.

�çinde taþýdýðýn ve her gün hareket halinde olan ama senin ý koþuþturmada, iþ peþinde, para peþinde ya da peþinde koþtuðun her ne ise, farkýnda olmadýðýn o et parçasýnýn o an farkýna varacaksýn Durmuþ! diyeceksin Yani görevi bittiðinde, yani deðerini yitirdiðinde, hiçbir özelliði kalmadýðýnda, aç kalmýþ bir hayvana verdiðinde bir lokmada yutacak küçük bir et olduðunda

Hani seni aðlatan, sevgilerle coþturan, kör kütük aþýk olan, bazen sancýlarýyla seni uyutmayan o kalbin çok geç farkýnda olacaksýn

�þte böyle insan! Bak hala insan diyorum sana& Yalan diyorsam söyle, vur yüzüme! �nan gocunmam Ben de senin gibiyim Fani, geçici, kendini bilmeyen ve yaþadýðýný zanneden

Sen þimdi bana doðruyu söyle!
Sen nereden geldin?
Sen nereye gidiyorsun?
Yaþýyor musun, yoksa sen yaþadýðýný mý sanýyorsun?