Yaşar Zihni Yüce
zihni61@windowslive.com
Eyvah Ben Yetim Kaldım
04 Ocak 2010 Pazartesi Saat 19:27
Ayrılık büyük hasret,yürekleri kavuran.
Kadere yazılandır, sevenleri ayıran.
Bilmem ki nasıl olur, nasıl geçer bu devran.
Gülümden ayrı kaldım, eyvah ben öksüz kaldım.

 

Zaten öksüz kalmıştık, tuz biberden almıştık.
Acılar kardeş oldu,gün içine salmıştık.
Ağabiy ve kız kardeş, ne günler yaşamıştık.
Şimdi de gülüm soldu, eyvah ben yetim kaldım.

 

İğneyle kuyu kazdık, yıllarca çabaladık.
Cefayı sefa yaptık, sonunda rahatladık.
Kuşlar yuvadan uçtu, muradımızı aldık.
Rahat uzun sürmedi, eyvah ben yetim kaldım.

 

Dünyanın muradı yok, hasretle saplanan ok.
Acım çok büyük hasret, artık olamam ben tok
Kapılarım kapalı, hanımım dünyada yok.
Yemeklerin tadı yok, bundan sonra aç kaldım.

 

Gülüm, Gülzadem benim, kaptansız kaldı gemim.
Batar çıkarım artık, kalmadı hiç güvenim.
Hasretlik boğar beni, nasip olur kefenim
Yüzmek te bilmiyorum, su ortasında  kaldım.

 

Ne anam var ne babam, sığınacak dalım yok.
Derdimle dertlenecek artık evde eşim yok.
Ev sobasız ısıtmaz, kış mevsimi soğuk çok.
Sobayı yaktım amma , kenarda dondum kaldım.
 
Allah  yadım ediyor, dost duaları boldan.
Susmadı telefonum, teselliler dört koldan.
Büyük yangınım söndü, nasiplendi yağmurdan.
Yangınım söndü amma, yinede  yetim kaldım.

 

Yaşar Zihni yıkıldı, dağıldı varlıkları.
Ne eder bilmez artık, annesiz çocukları.
Bir musibet olmasın, kollar durur onları.
Onlar babalarına, bende Allah a kaldım.

 

Yaşar Zihni YÜCE/ Bafra