Ne güzel son!

[myefsane]

[center]Resûlullah Efendimiz,

"sallallahü aleyhi ve sellem"



bir gün bir kabîleye uðradý.



O esnada yahûdîler toplanmýþ,

Tevrât okuyorlardý.



Peygamber Efendimiz

"aleyhisselam"

teþrif edince, okumayý kestiler.



Sevgili Peygamberimiz sordu:

- Niçin sustunuz?



Kimseden ses çýkmýyordu.



Temiz yüzlü bir ihtiyar yahudi ayaða kalktý:

- Ben söyleyeyim mi?



- Peki, söyle bakalým!



- Tevrât'ta,

Âhir zaman Peygamberinin

üstün vasýflarýný okuyorlardý.

Siz gelince sustular.



- Pekâlâ, kaldýklarý yerden sen oku!



Ýhtiyar yahudi okumaya baþladý.



Ancak okurken, göz altýndan da, gizlice

Resûlullah Efendimizi

"sallallahü aleyhi ve sellem"

süzüyordu hayranlýkla.



O sayfayý bitirince dayanamadý artýk.



Sevgili Peygamberimize

sevgi ve saygýyla bakarak;

- Vallahi o zât sensin!

deyiverdi.



Ardýndan;

Kelime-i þehâdeti

okuyup, rûhunu teslim etti.



Ne güzel son!...[/center]

[small]1000[/small]