Yüregime Köz Degdi

[derya]

Yüregime Köz Degdi


Yüreðimin en sessiz harfiyle sesleniyorum sana
Sen yine aþka saðýr susuþunla,
�iirimden kanýyorsun.
Oysa kanayan gözlerimde seni taþýyorum bilmiyorsun.
Kelimeler batarken kuytularýma,
Gözlerimdeki hazandan eylül kokusu getirdim sana.
Yalnýzlýðýma biriktirdim seni
Ã�smini düþ yaptým kendime…
Sende tutsak oldum içimin zindanlarýna,
Sen avaz avaz koþarken ayrýlýða,
Ben en sessiz cümlelerimi ayýrdým yalnýzlýðýma
Noktalarýmdan yakaladý hayat,
Ayaklarýma takýldý düþler ve sözler.
Sana kelepçeli düþlerden zaman ördüm,
Çýðlýk çýðlýða susuþunla bir deðil binlerce öldüm.
Damarlarýmdan çekildi sensizlik,
Bir sürgün baþladý içime.
Yanýp yanýp kül oldum sana,
Ayrýlýðýna savrulup dem vurdum aþka…
�imdi en siyah bir gecede,
Sözler kaçýyor bir bir sessizliðe,
Hüznün yaðmurunda buluþuyor ayrýlýðýn taneleri.
Yine þiirime sen bulaþýyor.
�klimime sen düþünce , ben üþüyorum.
Soðuðunda erirken, bir köz oluyorum…
Susuyor saatler zaman terk ediyor beni.
Bense hangi mevsime dönsem; sen estiriyor bu þehri.
Nereye gidersem gideyim, kaçýþ yok biliyorum,
Seni ardýmda býrakmadýkça,
Söküp içimden gitmedikçe,
Sende baþladýðým her yol sana çýkýyor.
Kendimden vazgeçiyorum öyleyse,
beni býrakýp ardýma gidiyorum.
Meçhullerin sürüklediði bir hayatý býrakýp avuçlarýna
Gömüyorum tüm þiirleri aþka,
Senden, benden geçip gidiyorum zamansýzlýða !...
_________________
BirçokAyrýlýkYaþadým
BuyüzdenBitiþikYazýyorum
ArtýkHerþeyi..

Düþ(L)üyorum..